Γεια σας παιδιά! Μαζί θα ήθελα να λύσουμε απορίες,προβληματισμούς σε οτιδήποτε εχει να κάνει με του τετράποδους φίλους μας. Επίσης δίνονται συμβουλές για οποιοδήποτε πρόβλημα παρουσιαστεί στα σκυλακιά μας.ΤΟ ΠΡΩΤΟ GREEK PITBULL .BLOGSPOT.ΠΟΥ ΦΤΙΑΧΤΗΚΕ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΤΟΡΓΗ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ!!
Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012
Η
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΡΑΤΣΑΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ
Οι
Αμερικανοί θεωρούν ότι το Πιτ Μπουλ ή ακριβέστερα το Πιτ Μπουλ Τερριέ έχει
καθαρά αμερικανική καταγωγή. Αυτό είναι αλήθεια σε σημαντικό βαθμό. Στο
κάτω-κάτω, αυτή η ράτσα πήρε την τελική της μορφή, τις ικανότητες και το
χαρακτήρα της στις ΗΠΑ. Καθώς δεν υπάρχουν γραπτές πηγές που να τεκμηριώνουν
σαφώς την προέλευση της ράτσας, οι διαφωνίες ανάμεσα στους ειδικούς είναι
πολλές. Οι περισσότεροι Αμερικανοί ιστορικοί πιστεύουν ότι το Αμερικάνικο Πιτ
Μπουλ Τεριέ είναι η αμερικανική παραλλαγή του Αγγλικού Στάφοντσάϊρ Τεριέ. Οι
εκτροφείς αυτής της ράτσας υποστηρίζουν ότι Άγγλοι-και κυρίως Ιρλανδοί-μετανάστες
στις ΗΠΑ εγκαταστάθηκαν στο Νέο Κόσμο μαζί με αυτά τα μικρά σκυλιά που
υπεραγαπούσαν στην πατρίδα τους.
Αποκομένη από τις πηγές της, η ράτσα του Στάφορντσάϊρ Τεριέ αναπτύχθηκε ανεξάρτητα στις ΗΠΑ και υπέστη διάφορες αλλαγές από τους Αμερικανούς εκτροφείς σκύλων, σημαντικότερη από τις οποίες είναι η αύξηση του όγκου της.
Άλλοι εκτροφείς έχουν διαφορετική γνώμη αναφορικά με την καταγωγή αυτής της ράτσας. Θεωρούν ότι είναι μια σύγχρονη παραλλαγή του γνήσιου Αγγλικού Μπουλντόγκ.
Υποστηρίζουν ότι, αντίθετα με το Στάφορντσάϊρ Τεριέ, η ράτσα των Πιτ Μπουλ δεν έχει καθόλου αίμα Τεριέ στις φλέβες της, αλλά αποτελεί συνέχεια του καθαρόαιμου Μπουλντόγκ της ελισαβετιανής εποχής. Λένε επίσης ότι οι σαφείς διαφορές ανάμεσα στο σύγχρονο σκύλο που ονομάζεται Μπουλντόγκ και στο Πιτ Μπουλ δείχνουν τους εντελώς διαφορετικούς σκοπούς για τους οποίους δημιουργήθηκαν αυτές οι δύο ράτσες. Αυτή η άποψη έχει εκφραστεί από τον Αμερικανό ιστορικό των Πιτ Μπουλ, Ρίτσαρντ Στράτον.
Αποκομένη από τις πηγές της, η ράτσα του Στάφορντσάϊρ Τεριέ αναπτύχθηκε ανεξάρτητα στις ΗΠΑ και υπέστη διάφορες αλλαγές από τους Αμερικανούς εκτροφείς σκύλων, σημαντικότερη από τις οποίες είναι η αύξηση του όγκου της.
Άλλοι εκτροφείς έχουν διαφορετική γνώμη αναφορικά με την καταγωγή αυτής της ράτσας. Θεωρούν ότι είναι μια σύγχρονη παραλλαγή του γνήσιου Αγγλικού Μπουλντόγκ.
Υποστηρίζουν ότι, αντίθετα με το Στάφορντσάϊρ Τεριέ, η ράτσα των Πιτ Μπουλ δεν έχει καθόλου αίμα Τεριέ στις φλέβες της, αλλά αποτελεί συνέχεια του καθαρόαιμου Μπουλντόγκ της ελισαβετιανής εποχής. Λένε επίσης ότι οι σαφείς διαφορές ανάμεσα στο σύγχρονο σκύλο που ονομάζεται Μπουλντόγκ και στο Πιτ Μπουλ δείχνουν τους εντελώς διαφορετικούς σκοπούς για τους οποίους δημιουργήθηκαν αυτές οι δύο ράτσες. Αυτή η άποψη έχει εκφραστεί από τον Αμερικανό ιστορικό των Πιτ Μπουλ, Ρίτσαρντ Στράτον.
ΤΟ
ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΠΙΤΜΠΟΥΛ ΤΕΡΙΕ ΤΟΝ 20ο ΑΙΩΝΑ
Ενώ το απώτερο παρελθόν
του Πιτ Μπουλ μπορεί να προκαλεί διαφωνίες, η πιο πρόσφατη ιστορία της ράτσας
είναι αναμφισβήτητη. Δημιουργήθηκε τον 20ο αιώνα στην αμερικανική πατρίδα της
σαν ένα νέο επίσημο είδος. Το 1898 ένας άνθρωπος που λεγόταν Τσόνσι Μπένετ
δημιούρησε μια οργάνωση με τίτλο Λέσχη United Kennel (United Kennel Club) ή
ΛΓΚ, με μοναδικό σκοπό τη γενική αποδοχή του Πιτ Μπουλ. Το έκανε αυτό επειδή η
ράτσα δεν είχε αναγνωριστεί από την επίσημη Λέσχη American Kennel, η οποία
υπήρχε ήδη από αρκετό καιρό. Η ράτσα αυτή υπέστη αρκετές αλλαγές ονόματος στη
διάρκεια της ΛΓΚ. Κάποια φορά ονομαζόταν Πιτ Μπουλ Τεριέ, άλλοτε πάλι Αμερικάνικο
Μπουλ Τεριέ, κ.ο.κ., αλλά σήμερα η λέσχη αποκαλεί τα σκυλιά Αμερικάνικα Πιτ
Μπουλ Τεριέ. Ομοίως, η ΛΓΚ πέρασε από ορισμένες αλλαγές στη διάρκεια του αιώνα
και, μολονότι συνεχίζει να αποδέχεται το Πιτ Μπουλ, έχει επίσης αποδεχτεί πολύ
περισσότερες ράτσες από τη ΛΑΚ. Ένας ακόμα σχετικός οργανισμός στην Αμερική
άρχισε επίσης να αποδέχεται το Πιτ Μπουλ στις αρχές του 20ου αιώνα. Αυτός ο
οργανισμός γνωστός με την ονομασία Ένωση Αμερικανών Εκτροφέων Σκύλων (American
Dog Breeders Association), ιδρύθηκε από τον Γκάι Μακόρντ, στενό φίλο του
γνωστού εκτρφέα σκύλων Πιτ Μπουλ, Τζον Κόλμπι. Όπως η ΛΓΚ, η ΕΑΕΣ αποδέχεται
σήμερα τη ράτσα των ΠιτΜπουλ.
Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, μια σειρά αμερικανικών κινηματογραφικών ταινιών με τίτλο "Η παρέα μας"(ή, όπως έγινε γνωστή και στην Ελλάδα, "Οι μικροί σατανάδες") περιλάμβανε μεταξύ άλλων και ένα Πιτ Μπουλ με το όνομα Πίτι. Η δημοτικότητα αυτής της σειράς και η μασκότ της, προκάλεσαν τόσο θετικό ενδιαφέρον γι' αυτά τα σκυλιά, ώστε το 1936 η αναγνώρισμένη ΛΑΚ αποδέχτηκε τη ράτσα των Πιτ Μπουλ. Δυστυχώς όμως για το όνομά της, οι αρμόδιοι αποφάσισαν να το αλλάξουν σε Στάφορντσάϊρ Τεριέ και τελικά, πολλά χρόνια αργότερα, σε Αμερικάνικο Στάφορντσάϊρ Τεριέ. Στα τέλη της ίδιας δεκαετίας, τα Πιτ Μπουλ που είχαν καταγραφεί από τη ΛΓΚ, την ΕΑΕΣ και τη ΛΑΚ ήταν της ίδιας ράτσας με τις ίδιες ακριβώς φυσικές ικανότητες για εργασία. Πράγματι οι εκτροφείς, όπως ο Τζον Κόλμπι, αναγνώριζαν τα σκυλιά τους τόσο σαν Αμερικανικά Πιτ Μπουλ Τεριέ κατά τη ΛΓΚ όσο και σαν Αμερικανικά Στάφορντσάϊρ Τεριέ κατά τη ΛΑΚ.
Η δημοτικότητα των Πιτ Μπουλ, με τα διαφορετικά επίσημα ονόματα, μειώθηκε από τη δεκαετία του '40 μέχρι σχεδόν το '80. Η ράτσα τους, πάντως, δεν απειλήθηκε ποτέ με εξαφάνιση. Ποτέ δεν βρέθηκε σε τέτοια κατάσταση ώστε να μπορεί να πει κανείς ότι δεν υπήρχε πλέον κανένα ενδιαφέρον γι' αυτά τα σκυλια, στο επίκεντρο όμως της προσοχής των περισσοτέρων εκτροφέων βρέθηκαν άλλες ράτσες. Στη διάρκεια εκείνης της περιόδου, τα Πιτ Μπουλ που είχαν αναγνωριστεί από τη ΛΑΚ σαν Στάφορντσάϊρ Τεριέ, έπαψαν να ενδιαφέρουν τους φίλους των κυνομαχιών. Οι εκτροφείς της ΛΑΚ επικέντρωσαν ολόκληρη την προσοχή τους στους αγώνες επιδείξεως και άφησαν την εκτροφή των σκυλιών για αγώνες σε εκείνους, των οποίων τα σκυλιά είχαν αναγνωριστεί από τη ΛΓΓΚ και την ΕΑΕΣ.
Στη διάρκεια της ίδιας περιόδου άρχισε να αναπτύσσεται η διαφορά τόσο στο φυσικό τύπο όσο και στο χαρακτήρα ανάμεσα στα σκυλιά της ΛΑΚ και σε εκείνα της ΛΓΚ και της ΕΑΕΣ. Ενώ πολλοί κάτοχοι σκύλων της δεύτερης κατηγορίας συνέχιζαν να ενδιαφέρονται για το χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία τους σαν σκυλιών εργασίας, οι πιστοί της ΛΑΚ έστρεψαν τις προσπάθειές τους στην παραγωγή σκύλων με τέλεια χαραδτηριστικά κι συνεπώς, καταλληλότερων για αγώνες επιδείξεως. Σαν αποτέλεσμα, τα Αμερικάνικα Στάφορντσάϊρ Τεριέ άρχισαν να γίνονται πιο ογκώδη, ενώ τα σκυλιά εργασίας έμειναν πιο κοντά στο είδος των Τεριέ.
Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, μια σειρά αμερικανικών κινηματογραφικών ταινιών με τίτλο "Η παρέα μας"(ή, όπως έγινε γνωστή και στην Ελλάδα, "Οι μικροί σατανάδες") περιλάμβανε μεταξύ άλλων και ένα Πιτ Μπουλ με το όνομα Πίτι. Η δημοτικότητα αυτής της σειράς και η μασκότ της, προκάλεσαν τόσο θετικό ενδιαφέρον γι' αυτά τα σκυλιά, ώστε το 1936 η αναγνώρισμένη ΛΑΚ αποδέχτηκε τη ράτσα των Πιτ Μπουλ. Δυστυχώς όμως για το όνομά της, οι αρμόδιοι αποφάσισαν να το αλλάξουν σε Στάφορντσάϊρ Τεριέ και τελικά, πολλά χρόνια αργότερα, σε Αμερικάνικο Στάφορντσάϊρ Τεριέ. Στα τέλη της ίδιας δεκαετίας, τα Πιτ Μπουλ που είχαν καταγραφεί από τη ΛΓΚ, την ΕΑΕΣ και τη ΛΑΚ ήταν της ίδιας ράτσας με τις ίδιες ακριβώς φυσικές ικανότητες για εργασία. Πράγματι οι εκτροφείς, όπως ο Τζον Κόλμπι, αναγνώριζαν τα σκυλιά τους τόσο σαν Αμερικανικά Πιτ Μπουλ Τεριέ κατά τη ΛΓΚ όσο και σαν Αμερικανικά Στάφορντσάϊρ Τεριέ κατά τη ΛΑΚ.
Η δημοτικότητα των Πιτ Μπουλ, με τα διαφορετικά επίσημα ονόματα, μειώθηκε από τη δεκαετία του '40 μέχρι σχεδόν το '80. Η ράτσα τους, πάντως, δεν απειλήθηκε ποτέ με εξαφάνιση. Ποτέ δεν βρέθηκε σε τέτοια κατάσταση ώστε να μπορεί να πει κανείς ότι δεν υπήρχε πλέον κανένα ενδιαφέρον γι' αυτά τα σκυλια, στο επίκεντρο όμως της προσοχής των περισσοτέρων εκτροφέων βρέθηκαν άλλες ράτσες. Στη διάρκεια εκείνης της περιόδου, τα Πιτ Μπουλ που είχαν αναγνωριστεί από τη ΛΑΚ σαν Στάφορντσάϊρ Τεριέ, έπαψαν να ενδιαφέρουν τους φίλους των κυνομαχιών. Οι εκτροφείς της ΛΑΚ επικέντρωσαν ολόκληρη την προσοχή τους στους αγώνες επιδείξεως και άφησαν την εκτροφή των σκυλιών για αγώνες σε εκείνους, των οποίων τα σκυλιά είχαν αναγνωριστεί από τη ΛΓΓΚ και την ΕΑΕΣ.
Στη διάρκεια της ίδιας περιόδου άρχισε να αναπτύσσεται η διαφορά τόσο στο φυσικό τύπο όσο και στο χαρακτήρα ανάμεσα στα σκυλιά της ΛΑΚ και σε εκείνα της ΛΓΚ και της ΕΑΕΣ. Ενώ πολλοί κάτοχοι σκύλων της δεύτερης κατηγορίας συνέχιζαν να ενδιαφέρονται για το χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία τους σαν σκυλιών εργασίας, οι πιστοί της ΛΑΚ έστρεψαν τις προσπάθειές τους στην παραγωγή σκύλων με τέλεια χαραδτηριστικά κι συνεπώς, καταλληλότερων για αγώνες επιδείξεως. Σαν αποτέλεσμα, τα Αμερικάνικα Στάφορντσάϊρ Τεριέ άρχισαν να γίνονται πιο ογκώδη, ενώ τα σκυλιά εργασίας έμειναν πιο κοντά στο είδος των Τεριέ.

Ακόμα,
στο ίδιο χρονικό διάστημα, τόσο τα Πιτ Μπουλ εργασίας όσο και εκείνα των
επιδείξεων, ανεξαρτήτως του τρόπου με τον οποίο είχαν αναγνωριστεί, πέρασαν μια
περίοδο σχετικής αφάνειας. Ζούσαν ειρηνικά στην Αμερική και κανένας δεν τα
θεωρούσε πικίνδυνα. Πολλοί μάλιστα είχαν ξεχάσει τι είναι ένα Πιτ Μπουλ.
Ορισμένοι τα θυμούνταν μόνο από τις κωμωδίες της τηλεόρασης. Τη φήμη των
επικίνδυνων είχαν αποκτήσει πλέον τα Ντόμπερμαν και με τα Πιτ Μπουλ ασχολούνταν
σχεδόν αποκλειστικά οι εκτροφείς του.
Την εποχή που η φήμη των Πιτ Μπουλ είχε αρχίσει να αλλάζει προς το χειρότερο στις ΗΠΑ (περί τα μέσα της δεκαετίας του 1980), ορισμένοι Ολλανδοί διοργανωτές αγώνων φάνηκαν να ενδιαφέρονται γι' αυτή τη ράτσα. Τα πρώτα Πιτ Μπουλ που έφτασαν στη Ολλανδία ήταν "σκυλιά αγώνων" που αποκτήθηκαν από Αμερικανούς διοργανωτές κυνομαχιών. Σύντομα, οι "μυστικοί" διοργανωτές των ΗΠΑ, άρχισα να προσέχουν τους σημαντικούς αγώνες και την εκτροφή των Πιτ Μπουλ στην Ολλανδία. Από εκεί το ενδιαφέρον απλώθηκε στη Γερμανία, στην Αγγλία, στη Γαλλί, στην Ινταλία, σε τμήματα της Σκανδιναβίας, σε αρκετά άλλα μέρη της Ευρώπης και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 ή περί το 1990, άρχισε να εξαπλώνεται ο μύθος του "επικίνδυνου Πιτ Μπουλ" σε ολόκληρη την Αμερική, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες. Ακολουθώντας τη νομοθεσία που πέρασαν οι αρμόδιοι στην Αγγλία, πολλές χώρες άρχισαν να εκδίδουν νόμους που απαγόρευαν την κατοχή και την εισαγωγή μιας ράτσας σκυλιών που ήταν σχεδόν άγνωστα στο κοινό, ακόμα και της πατρίδας τους, μέχρι πριν από λίγα χρόνια, με τελευταία αυτή της Γερμανίας.
Την εποχή που η φήμη των Πιτ Μπουλ είχε αρχίσει να αλλάζει προς το χειρότερο στις ΗΠΑ (περί τα μέσα της δεκαετίας του 1980), ορισμένοι Ολλανδοί διοργανωτές αγώνων φάνηκαν να ενδιαφέρονται γι' αυτή τη ράτσα. Τα πρώτα Πιτ Μπουλ που έφτασαν στη Ολλανδία ήταν "σκυλιά αγώνων" που αποκτήθηκαν από Αμερικανούς διοργανωτές κυνομαχιών. Σύντομα, οι "μυστικοί" διοργανωτές των ΗΠΑ, άρχισα να προσέχουν τους σημαντικούς αγώνες και την εκτροφή των Πιτ Μπουλ στην Ολλανδία. Από εκεί το ενδιαφέρον απλώθηκε στη Γερμανία, στην Αγγλία, στη Γαλλί, στην Ινταλία, σε τμήματα της Σκανδιναβίας, σε αρκετά άλλα μέρη της Ευρώπης και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 ή περί το 1990, άρχισε να εξαπλώνεται ο μύθος του "επικίνδυνου Πιτ Μπουλ" σε ολόκληρη την Αμερική, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες. Ακολουθώντας τη νομοθεσία που πέρασαν οι αρμόδιοι στην Αγγλία, πολλές χώρες άρχισαν να εκδίδουν νόμους που απαγόρευαν την κατοχή και την εισαγωγή μιας ράτσας σκυλιών που ήταν σχεδόν άγνωστα στο κοινό, ακόμα και της πατρίδας τους, μέχρι πριν από λίγα χρόνια, με τελευταία αυτή της Γερμανίας.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)

